Door: Arthur Franchimon
Het idee was er al een tijd en afgelopen vrijdag 30 mei was het zover: De Elfstedentocht! Uurtje of half 12 zaten we in de auto onderweg naar de mooiste wedstrijd van het jaar. (Oké misschien niet het hoogst haalbare, maar toch zeker de mooiste wedstrijd in Friesland! Wat is er nou mooier dan binnen 24 uur ‘even’ 210 kilometer roeien?
Pech…
De planning was rond half twee aankomen en de boot voorbereiden. Zodra we echter Friesland in rijden: file! Met enige vertraging komen we rond half vier aan. Sommige mensen gaan ons inschrijven, ik zelf ga met de voorbereiding van de boot beginnen. Na even zoeken hebben we Jason (Arnhemse roeivereniging) gevonden. Deze vereniging, waar erelid Rob van den Heuvel roeit, heeft een boot aan ons verhuurd. Waar wij ervan uit gingen dat we zelf een taft (overkappingen achter stuur & boeg) moesten bouwen, bleek dat ze een perfect passende taft hadden meegenomen. Wij blij, dat scheelt ons weer een tijd klussen!
Vol goede moed en met enige haast gaan we beginnen met het voorbereiden van de boot. Terwijl we aangemeld worden ben ik zo handig om mezelf met een stanleymes in mijn vinger te snijden. Omdat het nogal erg bloedde zijn we toch maar even langs de EHBO gegaan om er daar achter te komen dat de snee dieper is dan gedacht: het moet gehecht worden. De EHBO ter plekke kon dit niet, dus dat werd een retourtje ziekenhuis. Schade? Drie hechtingen en een grote streep door de elfstedentocht …
Zodra het duidelijk werd dat ik niet kon starten gingen mijn ploeggenoten op zoek naar een vervanger. Gelukkig kon Max Wijsman (held!) voor me invallen en die zat twee minuten later op de fiets op weg naar Utrecht centraal om daar de trein naar Leeuwarden te pakken om ‘even’ ongetraind 50km te gaan roeien. Tegen de tijd dat ik uit het ziekenhuis ontslagen werd en terug naar de ploeg kon, werd de laatste hand aan de boot gelegd. Er werd kort opgeroeid, bij de prinsentuin nog even gewisseld en vervolgens richting start gegaan!
11 ploegen ingehaald
Ze beginnen als 67e en doen er alles aan om op te schuiven in het veld. Maykel, Lieke en stuur Alexandra weten al snel een aantal ploegen in te halen en de volgende koppels weten deze lijn door te zetten. De 4e etappe was de eerste etappe die ik zou roeien, gelukkig was Max inmiddels in Friesland aangekomen en klaar om een goed stuk te roeien. Het roeien van Laura en Max ging niet meteen heel soepel. Dit is ook niet zo gek als je bedenkt dat Max al tijden niet gescullt heeft. Gelukkig ging het snel beter en zijn ook zij door het veld gaan schuiven. Zo’n 11 ploegen hebben ze ingehaald!
Etappe 11 was de etappe met het Slotermeer. De zon komt net weer op (5.20h) en Ariënne en Frank stappen bij Woudsend (foto) in om 11.5 kilometer te bikkelen, het meer over, rondje Sloten en door naar Balk voor de wissel. Aangezien het wel gemakkelijk is de korte weg naar Balk te nemen hebben ze stempelkaarten ingesteld: afsnijden zit er dus niet in. Gelukkig zijn Ariënne en Frank fit genoeg om hun derde lange etappe op rij uit te varen.
Bikkels
Bij de 13e etappe ging er voor het eerst iets mis. Het was een zonnige ochtend en we deden rustig aan met het doorrijden naar de wissel. Te rustig. Maykel, Lieke en Anne kwamen bij de stempelpost/wissel aan maar wij waren er nog niet. De stempel halen was geen probleem maar geen wissel! De oplossing? Verder roeien. Na contact met Anne zijn we zo snel mogelijk naar een andere mogelijke wisselplek gegaan. Nóg 4 kilometer hebben ze geroeid voordat ze konden wisselen. Helemaal uitgeput na een 14 km lange etappe klauteren ze de boot uit. De Bikkels!
Volgens onze planning waren er 24 etappes. We hadden, op de laatste etappe na, besloten wie welke zou starten. Maar wie wil er nou na zo’n 50km geroeid te hebben nóg een keer de boot in? Uiteindelijk werd besloten dat Jesse en Olga nog één keer de boot in zouden gaan ondanks dat ze maar 1 etappe (30-45 minuten) rust hadden gehad. Uiteindelijk zijn we 33e geworden in een tijd van 20 uur en 23 minuten.
Na al deze uren bezig te zijn, amper tot geen nachtrust, wil je nog maar één ding: slapen. Maar helaas. De mensen die nog iets konden mochten nog even de boot uit het water halen en die weer in originele staat brengen zodat Jason de boot weer mee kon nemen. Vervolgens werden de kruisjes en gebak opgehaald en was er nog de optie om er te eten.
Is dat het enige? Nee, om bij de wissels te komen heb je ook mensen nodig, hiervoor wil ik bij deze, namens de hele ploeg, Tim Marringa, Aram Wondergem en vooral Joris Scheffers bedanken. Zij zijn het die de hele tijd zorgden dat de roeiers en stuurtjes konden rusten door steeds van wisselplek naar wisselplek te rijden.
Anne, Lex (stuurtjes), Lieke, Laura, Ariënne, Olga, Frank, Maykel, Jesse (roeiers), Joris, Tim, Aram (chauffeurs) en natuurlijk de invaller en held van de dag Max, bedankt! Ondanks alles heb ik een leuke 24 uur gehad!