Door: Felicia Dekker
Na een jaar intensief met Orca bezig te zijn geweest, heb ik besloten voor een heel jaar Nederland te verlaten en te gaan studeren in het buitenland! Een moeilijke beslissing, want ik laat de twee allerleukste ploegen achter! In m’n eerste jaar heb ik zowel de Heren ClubC4 gestuurd als ook gewoon nog geroeid met mijn liefste compoploegje Hoteldebootel. Een hectisch, maar heel gezellig eerste jaar dus 🙂
Begin september ging ik aan boord van (hoe kan het ook anders als Orcaan) de veerboot naar Newcastle en daarna reisde ik verder naar eindbestemming: Edinburgh, Schotland. Een geweldige stad vol pubs, oude gebouwen en internationale studenten. En in m’n achtertuin staat een vulkaan: Arthur’s seat.
In de eerste week moest gelijk de beslissing worden gemaakt: ga ik roeien of niet? In een soort UIT-week maak je kennis met alle verenigingen en zo ook de roeivereniging. De UK staat bekend om fanatiek sporten (en zeker ook fanatiek roeien) en dat beeld werd bevestigd: een soort Comporoeien bestond niet en er werd toewijding van je verwacht als je lid werd van de Edinburgh Boat Club. Ik ontmoette een Nederlandse jongen die dat het jaar ervoor had gedaan. Je trainde 14 keer per week en alleen op maandag had je vrij. Elke dag vaak twee keer trainen leek mij toch een beetje te veel (vooral met die verschrikkelijke regen en kou hier..) Ik was niet alleen hier gekomen om te sporten. Dus het werd geen roeien voor mij.
Wat werd het wel? De Hill Walking Vereniging! Laat je niet misleiden door de naam: ze lopen niet simpel wat heuvels op en af. De Highlands in het noorden van Schotland heten niet voor niets Highlands… En ook dit is een hele fanatieke vereniging. Je hebt daytrips en weekendtrips. Op een dagtrip bijvoorbeeld ga je ’s ochtends vroeg weg. Je loopt soms wel 8-12 uur lang en loopt dan meerdere bergen op van soms wel 1400 meter hoog. Voor het idee: dat voelt als 8-12 uur trappen op en afgaan, dus je krijgt echt een megaconditie. Vaak houd je niet eens pauzes, omdat het zo koud is op die toppen.. Echt bergbeklimmen met speciale gear doe je niet, maar soms beklim je wel zonder gear het laatste stukje naar de top. En dan word je getrakteerd op een schitterend uitzicht! (Denk maar aan de beelden van de bergen in de Harry Potter films!) Op weekendtrips doe je dat twee dagen en pak je ook nog twee gezellige avonden mee. Qua gezelligheid lijkt het wel heel veel op Orca gelukkig!
Nu wordt het winter en dat betekent dat je straks gaat lopen door de sneeuw. Je loopt dan met speciale sneeuwzolen onder je voeten en met een pikhouweel in je hand. Mocht je je afvragen waarvoor dat is: als je uitglijdt en dreigt in een afgrond te storten, dan kun je dat nog tegenhouden door dat ding in een berg te hakken. Maar het winterseizoen is nog niet begonnen dus gelukkig heb ik dit allemaal nog niet uitgeprobeerd.
Laatst was ik weer even in Nederland en werd ik gelijk onthaald door mijn lieve ploegje tijdens Sinterklaasavond <3 Ik ben weer op de hoogte van al het Orcanieuws en met een potje vergeet-me-nietjes op zak ben ik net teruggekeerd voor tentamens. Maar over ongeveer een half jaar ben ik dus zeker weer te vinden op Orca!