Een kaartje van… Bernard Bronmans

In “een kaartje van…” sturen Orcanen elkaar een kaartje met een doorgeefvraag. Vorige keer vroeg Nannet Fabri een vraag aan Bernard Bronmans: hoe is het om als man in een vrouwenboot de stuurtouwtjes in handen te nemen?

Iedereen weet dat het hartstikke tof is om de stuurtouwtjes in handen te nemen dus deze vraag dwingt me vooral iets te zeggen over verschillen tussen de twee geslachten. Ook verwacht men dat ik geen compleet boekwerk uitschrijf. Geen gemakkelijke opgave dus, maar ik ga de uitdaging graag aan.

Ik denk dat mijn situatie in veel opzichten niet verschilt van die van een vrouwelijk stuurtje bij een mannenploeg. Er zijn wel een paar gender-stereotype verschillen natuurlijk. Waar een vrouwelijk stuurtje zich misschien kan ergeren aan een weinig subtiele opmerking of een lompe houding van haar mannelijke roeiers, zit ik soms al door mijn roddel-quotum voor de dag heen terwijl mijn dames dan net opgewarmd zijn.

Een ander verschil is dat er in de herenkleedkamer weinig medestuurtjes zijn om samen mee te lachen en te huilen over die domme roeiers onder het genot van een chocolaatje en een kopje thee of sangria. Gelukkig is daar het stuurdispuut Sirenen voor. Great, nog meer meiden, dus nog meer roddels, relatiepraat en boer zoekt vrouw… maar uiteraard ook nog meer gezelligheid.

Over nog meer gezelligheid gesproken: Ik ben af en toe op het water te vinden als roeier met mijn competitieploegje Erowtisch. Zo krijg ik de kans zelf te roeien en aan de ontvangende kant te staan van het vocale geweld dat een mannenstem door de boot kan gooien. Daarnaast bieden de heren broodnodig mannelijk tegenwicht aan de hoge dosis vrouwelijke hormonen waar ik vrijwel dagelijks mee geconfronteerd wordt.

En last but not least zijn er de dames in de boot zelf natuurlijk. Hoewel ik alleen maar roeisters in de boot heb met een zeer vrouwelijk uiterlijk, lijkt het gedrag soms (!) verdacht veel op dat van zware ballen, waardoor het gender-gap gereduceerd wordt tot iets waar ik zelf nauwelijks bij stil sta.

Al met al heb ik geen “Oh my gawd, that’s so bijzonder!” gevoel dat velen lijken te hebben als ze horen dat ik als man een damesboot stuur. Ik zie EJD’15 gewoon als mijn ploeg, zoals iedereen binnen Orca een eigen ploeg heeft en geslacht speelt daar geen grote rol in.

Mijn doorgeefvraag stel ik aan Tessa Sturkenboom, kandidaatsvoorzitter voor Bestuur ’15-’16. Kan je wat vertellen over de voorbereidingen in aanloop naar je voorzitterschap en waar kijk je het meeste naar uit komend jaar?