Lieve Ome Ølaf – Editie 4

Door Ome Ølafomeolaf

In ‘Lieve Ome Ølaf’ leggen Orcanen hun alledaagse issues voor aan de onverschrokken ome Ølaf, de viking die altijd met raad en daad paraat staat [sic]. Van “ik heb gezoend; ben ik nu zwanger?” tot “wie zijn FLOAT, ik heb ze nog nooit gezien?”, ome Ølaf heeft een antwoord!

Lieve Ome Ølaf,

Het jaar is bijna voorbij en samen met mijn ploeg zijn we de balans aan het opmaken. Helaas stopt een aantal met Orca; sommigen vinden roeien stom en sommigen willen wel roeien alleen maar 1x per week. Ikzelf wil heel graag roeien, alleen wil ik wel fanatiek en minimaal 3x per week trainen.. ik weet niet zo goed of ik in mijn ploegje moet blijven of dat ik een andere ploeg moet zoeken..? Als ik weg ga voelt dat een beetje als verraad.. en ze zijn mijn vriendinnen dus ik wil wel met ze blijven omgaan.. wat moet ik doen?

Xx een hopelijk binnenkort fanatieke roeister

Ik kan het me nog goed herinneren. Tientallen, misschien wel vijfenveertig jaar geleden. Een onheilspellende schemering ontvouwde zich over het Noorse hemeldek. Ik focuste op mijn derde stop, terwijl de gure wind gierde langs het water, dat de zweepslagen schuimbekkend beantwoordde. Heerlijk. Ik was net in het huwelijksbootje gestapt met mijn vrouw, Tante Tønnie. Geheel volgens de Noorse traditie zou ik haar rondvaren ter ere van Odin. Wat was het romantisch. Mijn zilte baard wapperend in de wind, haar ogen strak gericht op het ontembare blauw. Met gedurfde halen doorkliefde ik het steigerende water.

Alleen ervaren zeemannen onderschatten het water niet. Ze hebben respect voor haar. In gedachten zag ik mijn collega-vikingen de boot uit kijken. Dwazen. Ze lachten en noemden haar metershoge golven speels. Ik wist wel beter. Zelden had ik haar zo woest gezien. Zo getergd. Zo wrokkig.

Stevig haalde ik door. Ik was met de liefdes van mijn leven. Tante Tønnie gaf een opzetje aan. Ze knipoogde naar me. Onze ogen ontmoetten elkaar, onze blikken dansten en ik verdronk in de draaikolk mijner hart. PATS. PLONS. De ongenadige zee had gebruik gemaakt van dit onbewaakte moment. Tante Tønnie was overboord geslagen, en ik met stomheid. Wat moest ik nu?

Afijn. Ik zat dus in hetzelfde schuitje als jij: fanatiek door blijven roeien óf een kille dood tegemoet duiken achter degenen aan die al buiten de boot zijn gevallen. Mijn keuze was snel gemaakt.

Ølaf

 

Zit jij nou ook met een groot probleem? Twijfel niet en lucht je hart in een mailtje naar blikredaxi@orcaroeien.nl o.v.v. Ome Ølaf en wie weet wordt je vraag volgende keer beantwoord door je favoriete oom! Natuurlijk kun je ons ook anoniem een mailtje sturen via bijvoorbeeld http://www.sendanonymousemail.net/ .