De boegenpraat: hopeloos ouderwets
Door Sjoerd André de la Porte
De boegenpraat is saai. Roeiers hebben geen interessant verhaal. De coaches hebben dit vaak wel, maar een plek op het podium hebben zij niet. Bij vrijwel elke sport is het verhaal van de coach interessanter dan van de atleet, de roeisport is geen uitzondering. Tijd voor verandering: weg met de boegenpraat!
Bij een vereniging die alles wil winnen zijn alle werkende handen hard nodig. Alles moet zo perfect mogelijk gaan en iedereen moet zijn energie steken in het doel om te winnen. Er is veel tijd en geld geïnvesteerd in het werven van meer en sterke leden. De focus ligt op eerstejaars om ze vanaf het begin te trainen tot topniveau. De beginnende atleet staat centraal.
De coach is hierin absoluut het ondergeschoven kindje. Als de ploeg goed presteert zijn het goede roeiers, als ze het niet goed doen hebben ze een slechte coach. De wedstrijdroeiers hangen op het bord, de coaches hangen nergens. De Lustrum Almanak Commissie laat coaches niet eens toe. De focus ligt op beginnende atleten, niet op talentvolle coaches die deze beginnende atleten laten uitblinken tot grote namen in de roeiwereld. Een rol die zeker niet voor iedereen is weggelegd.
Ik ben er van overtuigd dat de beste roeiers met slechte coaching niets gaan presteren. De coaches hebben een enorme invloed op hoeveel blessures de roeiers krijgen (rekken & strekken, goede houdingen, rustdagen) en groeicurve (persoonlijke puntjes, duidelijke aanwijzingen). De coach is net zo belangrijk als de roeier. Maar waar een roeier aan het einde van het jaar sterker en fitter is dan ooit, eindigt de coach met lege handen (en een wat dikkere pens).
Onderwaardering van coaches zorgt voor een coachtekort, een probleem dat dit jaar prominenter aanwezig is op Orca dan ooit. Een interessant fenomeen dat de onderwaardering illustreert is de boegenpraat. De boegenpraat hoort een feestelijk moment te zijn. Een moment waarop we stilstaan bij dat het ons gelukt is te behalen waar we allemaal zo hard voor vechten en werken. Een écht feestelijk moment is het alleen nooit. In plaats daarvan is dit vaak een ongemakkelijk praatje van de boeg die telkens met hetzelfde verhaal het publiek weet te vervelen. Het publiek reageert door maar zelf te gaan praten en de volgende pitcher te bestellen.
Als we coaches iets zouden laten vertellen bij de boegenpraat, geven we de coaches hun verdiende plek op het podium. De kantine zou ademloos luisteren wat de tactiek van de coaches was om hun roeiers te laten winnen. Wat maakte de race zo spannend? Waar waren jullie bang voor? De #Boringboegenpraat wordt weer leuk. We zetten een stap in de goede richting; we maken een klein begin aan het structureel waarderen van onze geweldige coaches, met als uiteindelijke doel de bevordering van het roeitalent.