In “een kaartje van…” sturen Orcanen elkaar een kaartje met een doorgeefvraag. In de vorige editie vroeg Titus Stam aan Luctor et EmErgo: Hoe bevalt Orca na jullie eerste half jaar? Zijn jullie verwachtingen over roeien bij  Orca uitgekomen en hoe bevalt het eerstejaars competitieseizoen? 

Hoi Titus,

Allereerst bedankt voor je kaartje! We begonnen dit jaar als onervaren sjaars zonder dat we een goed beeld hadden van wat roeien eigenlijk inhoud. Tijdens de Arco-periode hebben we onze ploeg bij elkaar gesprokkeld en met een biertje in de hand bespraken we wat ons doel was voor het jaar. Gaan we hard roeien, hard feesten of allebei? De conclusie was: we proberen hard te roeien en veel bier te drinken en dan kijken we wel waar we beter in zijn. Gelukkig bleek een combinatie prima te werken: we wilde geen van beide missen.

De eerste ontmoeting met de ergo was heftig, een Arcoach die roept: ‘ga door, desnoods kots je’, was een bijzondere ervaring. Naïef begonnen we het jaar met het idee: kotsen, zo ver ga ik echt niet. Toch hebben meerdere ploeggenoten eraan moeten geloven, want pizza en champagne nuttigen een uur voor de Ergo is geen succes. Gelukkig hebben de trainingen en motivatie van onze lieve coaches geleid tot een goede voorbereiding voor de eerste wedstrijd. Aangezien we helemaal naar Groningen moesten dachten we: er zullen niet zoveel coaches komen. Echter, tot onze verbazing kwamen ze aan met z’n 4e, enthousiast en klaar om ons aan te moedigen.

De start van de eerste 500 meter verliep wat stroef, hoewel we in de snelste boot van Orca mochten roeien. Gelukkig deden we het de tweede ronde een stuk beter in onze vertrouwde Safvier, ondanks dat tempo 45 iets te hoog gegrepen was voor ons. Het bereiken van de A-finale betekende voor ons al een geslaagde wedstrijd maar tijdens de laatste 250 meter voelden we toch die taart in de buurt komen. Met ‘ALLEZ ORCA’ op de achtergrond kwamen we over de finish en met moeite haalde we de kant, waar onze coaches vol trots klaar stonden met een biertje voor ons. GETAART. Na de eerste wedstrijd kon ons competitieseizoen dus al niet meer stuk!

Ons eerste jaar bestond dus uit borrelen, samen eten en hard trainen. De verwachtingen van roeien bij Orca zijn meer dan uitgekomen, de sfeer is goed. Wat wij opvallend vonden, was dat iedereen met elkaar mee leeft tijdens de wedstrijden. Er wordt voor elkaar geschreeuwd van de kant ook al ken je de mensen in de boot niet en iedereen toont interesse in elkaar. Dat laat naar ons idee zien dat we een hechte vereniging zijn. Nog twee wedstrijden en dan zit dit seizoen er alweer op, maar we gaan nog van het laatste deel genieten en alles geven!

Tenslotte hebben wij nog wat vragen voor onze coachbegeleider Hylke Ringenaldus. Hoe bevalt het coachen van de club8 en wat zijn je verdere plannen binnen Orca?

Liefs,
Luctor et EmErgo